Podglądam z życzliwej ciekawości pokoncertowe reakcje kolegów wytrawnych muzyków, upubliczniane tu i tam. I czuję przedziwną mieszaninę zazdrości i ulgi. Nie tylko zresztą pokoncertowe. Podczas znakomitego występu w Jarocinie Ørganek kilkakrotnie wyrażał radość z powodu „dobrej zabawy” publiczności. Chociaż treści, które wyśpiewuje, wcale do rozrywkowych nie należą. To może opowieści chwytliwe, ale wcale nie ludyczne. […]
Czasami jest tak, że słowa okazują się błahe, niewystarczające, zbędne. Można tylko niemo wsłuchiwać się w świat – na zewnątrz lub wewnątrz. Tak jest zawsze, gdy przychodzi rocznica warszawskich powstań. 1 sierpnia i 19 kwietnia. Współczesna kultura jednak nie szanuje ciszy, wszystko musi zostać skomentowane, opatrzone znakiem, okrzykiem, hasłem, ścieżką dźwiękową. Tak nas sformatowano, że […]
Ten zgrabny dwuwiersz niewiele ma wspólnego z tym, co chcę napisać, ale jako przesłanie może być pomocny w wyborach życiowych. Zajmuję Państwu czas jedynie po to, żeby podzielić się zdawkowym komentarzem po naszym debiucie jarocińskim. Bo chociaż miejsce (ruiny kościoła pw. św. Ducha) było kameralne w porównaniu ze Sceną w Parku czy nawet na Rynku, […]
JAROCIN TO LEGENDA. NIEZALEŻNIE, CZY TO WCIĄŻ TEN SAM JAROCIN. WZRUSZENIE NIE POZWALA NAM ŚCISNĄĆ WSZYSTKICH ZA GARDŁA. Moje wspomnienia jarocińskie to pył & punk, rejwach & reggae, masa & metal. To ciągłe problemy z wodą do picia i do spuszczania (tej raczej nie było). I atmosfera święta, choć ciężko świętuje mi się w tłumie. […]
Jedną z najtrudniejszych publiczności jest oczywiście młodzież. Ale też niekiedy najwspanialszą. Trzynaście spotkań w jedenastu miejscowościach w siedem dni. W sumie przejechane ponad 2800 kilometrów. Nigdy w życiu nie miałem takiej rajzy przez Polskę. I to bardzo różną Polskę – od Bałtyku po Górny Śląsk, od metropolii typu Gdańsk, Katowice, Poznań – po miejsca znane […]
Jutro, 6 czerwca, ruszam w długą trasę. Nie do końca to do mnie dociera. Szczególnie jej rozmach geograficzny. Bo popatrzmy. Stacja Nowa Książka, organizowana przez Biuro Literackie (wydawcę Dusznego kraju), zaczyna się nieśmiało w niewielkiej miejscowości. Z reguły – z jednym wyjątkiem – będą to tzw. spotkania autorskie (zwane tez spotkaniami z ciekawym człowiekiem). 6 […]
Przez lata zabierałem się do tego tekstu jak pies do… nie, nie do jeża, a do pysznej, ale mocno przyprawionej karmy. {Fot. za http://www.mojo4music.com/23299/bob-dylans-secret-archive-to-be-thrown-open-to-the-public/} To Dylan w fazie Rimbaudowskiej. Pozornie pieśń zaangażowana, wpisująca się w nurt walki o prawa obywatelskie. A w rzeczywistości pieśń o braku wolności we wszelkich wymiarach, nie tylko społeczno-politycznych. To pisana […]
Po ostatnim koncercie dylan.pl muszę przewartościować swoje myślenie o odbiorze na żywo. Rzecz otóż w tym, że współczesność ze swoją zadyszką, przeładowaniem impulsami, onlajnowością i instantnością – robi wrażenie środowiska niesprzyjającego refleksji i skupieniu. Do tego dyktatura inżyniera Mamonia, nakazująca lubić piosenki, które się zna, a najlepiej jeszcze, żeby nie utrudniały egzystencji posępnym klimatem. I […]
Wśród najpopularniejszych płyt Dylana bodaj na całym świecie prym wiedzie Desire. Także u nas. U mnie plasuje się gdzieś dalej, może z powodu tego, że Dylan trzy czwarte tekstów napisał do spółki. Ale są dwa napisane tylko przez niego. Obydwa to dość duszoszczypatielne utwory, mocno rezonujące ze słowiańską wrażliwością. Jeden to rozpaczliwy, wieńczący płytę hymn […]
Właściwie można by określić twórczość Dylana poezją postną. Przeglądam jego teksty i nie dostrzegam w nich typowo rock’n’rollowego rozpasania, hedonizmu, zagarniania życia i świata pod własne siedzenie. Nie ma tam właściwie niczego, co by utwierdzało mnie w przekonaniu, że zasadniczo jest zajebiście. Wczoraj w tramwaju zagadnęła mnie nieznajoma pani w wieku balzakowskim: „Przepraszam, że zawracam […]
